De afgelopen tijd heb ik niet geblogd. Misschien heb je dat gemerkt, misschien ook niet. Ik kan allerlei praktische redenen noemen waarom ik niet schreef, maar het komt erop neer dat ik me onder water bevond. Pardon? Onder water, ja. Ik bevond me ergens waar ik de woorden niet goed kon vinden. Waar het stil was, vloeibaar, intuïtief, grenzeloos. Waar ik gewoon was, en de zin niet in zag om jou daarover te berichten. Want hoe kan ik je vanuit chaos van dienst zijn?
Los
De aardse variant van dit verhaal is dat ik een langdurige oorontsteking had waardoor ik weinig hoorde, overstelpt raakte met werk (waarvoor dank) en het regelmatig stormde in mijn gezin. Dit alles vroeg van mij om los te laten- mijn perfectie, structuur, mijn beelden, de logica, de vergezichten, de sociale wenselijkheid. Het vroeg van mij om overgave- aan vertrouwen, aan liefde, aan het grote hier en nu en dat alles is zoals het moet zijn. Een inspirerend verhaaltje om aan jou kado te doen, hoorde daar even niet bij.
Contact
Er restte mij dus niets dan wachten op een goed moment om boven water te komen. Dat dat moment ging komen, wist ik al die tijd. Onder water kan alleen bestaan als er ook een boven water is. Dat moment is nu. Ik zit op een bankje met mijn laptop op schoot, in een hippe flexplek in Amsterdam. Ik ben vrij van verwachtingen, vol van liefde en ik schrijf. Ik schrijf omdat ik niets liever wil dan contact met je maken. Soms helpt het dan om woorden te gebruiken, al weet ik goed dat ik er zelf niet ben als jij dit leest. Toch is dat wat ik het liefste wil. Dat ik er wel ben, en jij ook.
Vertrouwen
Wat ik je over de onder water-wereld kan vertellen, is dat het daar verbazingwekkend vredig is. Er zijn weinig woorden, wel veel acceptatie. Het onbekende is er volop aanwezig. Er is geen letterlijkheid, wel sensualiteit en opmerkzaamheid. Alles komt binnen en gaat ook weer naar buiten. Het is niet complex, omdat het precies is wat het is. Het enige wat het vraagt, is vertrouwen.
Recente reacties