Sprekend hart
Eens in de twee weken doe ik een inquiry met een fijne collega. Allebei twintig minuten. In die twintig minuten bereiken we een bepaald waarheidsniveau. Zij op haar poefje, ik op de mijne. Vanochtend was ik niet alleen getuige van haar onderzoek, maar ook van het...
Laagjes pellen
Het is een prachtige tocht in Noorwegen. Een wandeling van twintig kilometer, hoog de bergen in. Het is koud, de zon schijnt en ik ben fit. De eerste kilometers loop ik op spierkracht en opwinding. Warmdraaien, stijgen, ritme vinden. Mensen passeren, foto’s maken,...
Moederziel
Afgelopen tijd schreef ik meerdere blogs die ik niet heb gedeeld. Ik had de moed niet. Voelde me te kwetsbaar, onzeker, soms een beetje alleen. Vanochtend vroeg, bij een duik in het meer, vroeg ik me af of het woord ‘moed’ iets met ‘moeder’ te maken heeft. Dat zou ik...
Blindengeleidehond
Gister zag ik een nieuwe cliënt. Hij was geschrokken van een plotselinge nieuwe werkelijkheid in zijn leven. Alles stond op z’n kop. Gedesoriënteerd en zoekend zat hij tegenover me. Waar ben ik? Wat voel ik? En kan ik wel vertrouwen op wat ik voel? Tegenover hem zat...
Geen antwoord
Niet lang geleden had ik een aanvaring met mijn moeder. Ze vond het naar dat ze geen antwoord kreeg. Weliswaar van mijn dochter, maar ik ving dat op. Tenminste, ik deed een poging. Want iets raakte me zo hard dat ik boos werd. Boos om het afdwingen van contact. En...
Je bent al een kwartje
Afgelopen zaterdag kluste er iemand in mijn tuin. Een buurman, die buiten z’n uren voor de baas wel wat bij wilde verdienen. Vijfentwintig euro per uur vroeg hij, en daar nam hij ook nog z’n maat voor mee. Dus terwijl ik die dag door een sjiek museum heen stapte en...
Wij zijn kwallen
De afgelopen weken waren er veel mensen op mijn pad die me niet begrepen. Die me glazig aankeken als ik mijn enthousiasme deelde over lichaamswerk, die me zeiden toch liever alléén hun kwesties op te lossen, die therapie als doodeng bestempelden, die me enigszins...
Geslaagd
Op donderdag 4 januari zat ik met mijn dochter in de auto, op weg naar Museum Voorlinden, toen ze vroeg: 'Wanneer hoor je eigenlijk of je je diploma hebt gehaald?' 'Geen idee', zei ik. 'Het zou zomaar vandaag kunnen zijn. Of over drie weken.' Anderhalf uur later, we...
Nieuw leven
Het is stil geweest onder deze vlag. Een tijdlang wist ik niet wat ik moest zeggen. Nu eigenlijk ook niet, maar wat geeft dat? Ik heb gedoken en ik kom weer boven. Klaar voor het licht. Er heeft een trein door mijn leven gedenderd. Een verhuizing, terug naar de stad....
Ruimte om te groeien
Het is dinsdagochtend, de eerste dag op mijn nieuwe plek. Een plek die ik heb ingenomen. Het is een ruimte met vier muren en een deur die dicht kan. Een ruimte met tijd, rust, veiligheid en warmte. Een ruimte voor ontmoeting, voor groei en voor zacht verlangen. Een...
Zonder woorden
Gister werkte ik aan mijn website. Ik wilde duidelijker zijn. Er moest geschrapt worden, maar ook geschreven. Echt heldere gedachten had ik niet, toch schreef ik. Net als nu. Terwijl ik schreef, wist ik dat ik net zo goed een compleet andere tekst had kunnen...
Vallen en opstaan
Jaren geleden nam iemand het mij kwalijk dat ik van mijn voetstuk was gevallen. Hij had mij erg hoog zitten, tot ik iets doms deed. Ik weet dat nog goed, omdat het me verwarde. Hoe kwam ik op dat voetstuk terecht? Had ik dat gedaan, of hij? Waarschijnlijk had ik...
Waar je bent met jezelf
‘Waar ben je?’, vraagt de man geregeld aan mij, terwijl ik naast hem zit. ‘Hier’, antwoord ik bijna standaard. Ik snap zijn vraag, maar antwoord geven vind ik vaak moeilijk en tijdrovend- zeker als ik precies wil zijn. Overgave Het is mooi dat ik hem noem, want...
Vrijheidsdrang
Afgelopen week werd mijn dochter 13. Na drie maanden binnen zitten was het tijd voor een uitzinnig meidenfeest. Drie bleven er slapen, in ons huisje in de achtertuin. Ik zei ze rond elf uur ’s avonds gedag en liet de verdere gang van zaken los. Ik bemoei me geloof ik...
Niemandsland
Het is crisis. We zijn op reis. We hebben een oud landschap achter ons gelaten en zijn op weg naar iets nieuws. Hoe dat eruit ziet, weten we niet. We zitten in een trein die rijdt en kijken naar buiten. Meestal schijnt de zon, dat is hoopgevend. Soms zien we een...
Monoliet
Vlakbij de school van mijn kinderen zag ik laatst iemand fietsen. Een vrouw met een kind achterop. Korte jas, paardenstaart, spijkerbroek, laarzen. Ze fietste met een rechte rug en sterke benen. Ik zag een duidelijk lijf, ik zag eenvoud en ik zag een geheel. De vrouw...
Genoeg
Onlangs kreeg ik een boekje over hoe te leven als een kat. Ik keek door de inhoudsopgave en had daar eigenlijk genoeg aan. De kat in mij wist al wat er stond. Kapitein Een kat waart zich vrij van stress. Hij doet precies wat hij wil. Als hij gestoord wordt, richt hij...
Laatste Avondmaal
Afgelopen zaterdag begeleidde ik het Laatste Avondmaal in Lux Nijmegen, een diner waarbij de gasten meegenomen werden in het idee dat hun leven de volgende dag voorbij zou zijn. Twintig mensen die elkaar niet kenden, schoven aan en maakten de balans op van hun leven....
Wat ik bedoel
Gister trok ik een kaartje. Daarop stond ‘Ik zeg wat ik bedoel’. Een simpel zinnetje over de kortste weg van binnen naar buiten: dat zeggen wat je bedoelt. Niet wat je hoopt dat de ander begrijpt, niet verpakt in een roze papiertje omdat je niet durft, niet ernaast,...
Voor de zekerheid
Vroeger moest ik een flink eind fietsen naar school. Er was natuurlijk altijd kans op regen: was het niet bij vertrek, dan kon het natuurlijk zijn dat de bui barstte als ik terugfietste naar huis. Daarom moest ik altijd een poncho bij me hebben van mijn moeder. De...