Het bedachte leven
Ik werk regelmatig voor een school die de leerlingen voorbereidt op de wereld van morgen- zo staat dat in hun missie. Hoe die wereld eruit ziet, weet natuurlijk niemand. De mensen die de leerlingen begeleiden, doen dat dus hoofdzakelijk vanuit wie ze zijn en wat ze...
Onder water
De afgelopen tijd heb ik niet geblogd. Misschien heb je dat gemerkt, misschien ook niet. Ik kan allerlei praktische redenen noemen waarom ik niet schreef, maar het komt erop neer dat ik me onder water bevond. Pardon? Onder water, ja. Ik bevond me ergens waar ik de...
Leven na de dood
‘Ik heb het gevoel dat ik wel dood kan,’ zei een vriendin ooit tegen mij. Ze was niet somber, ze was niet alleen, ze was niet oud en ze was van betekenis voor de mensen om haar heen. Maar ze verveelde zich, voelde geen contact met wat ze hier zelf nog te doen had. Ze...
Verboden te stoeien
De hond speelt regelmatig met andere honden, op een open plek in het bos. Vaak zijn ze met veel en is het één groot tumult. Er wordt gerend, geworsteld, gegromd, geduwd, gebeten en gesprongen. De een is sneller, de ander sterker, weer een ander lomper, brutaler,...
Met losse handen
Ze speelt piano, haar hele leven al. Ze oefent volgens een ijzeren discipline. Veel, vaak, precies, technisch correct, altijd van blad. Ze speelt alle genres. Ze heeft verschillende docenten gehad, die allemaal zeer tevreden waren over haar vorderingen. Toch lukt haar...
De potentie van je dode hoek
Onlangs maakte iemand een filmpje van mij. Een portret. Het was een ongekunsteld, spontaan en menselijk filmpje. Niks ingestudeerd, niks opgepoetst, gewoon ik. Toen hij het filmpje mailde, heb ik een stil plekje opgezocht. Daar heb ik mezelf bekeken, met kromme tenen...
De kracht van je programma verzin je niet
Het gebeurde ineens. Niemand had het aan zien komen. Scherpe woorden werden de volle theaterzaal in geslingerd en troffen genadeloos doel. Alle aanwezigen op dit feestje zaten in één klap rechtop. Wakker, alert. De schrik om het hart, de hakken in het zand, de vuisten...
Chaos
De hond en ik maakten een wandeling door het bos, toen we plotseling gestremd werden door een ravage van bomen en takken. De westerstorm die over Nederland raasde, had precies op deze plek stevig voet aan de grond gekregen. Wortels staken de lucht in, stammen waren...
Wie we zijn voor elkaar
Laatst interviewde ik twee docenten die al jaren samen de musicalproductie maken op hun school. Ik vroeg hoe ze elkaar hierin beleefden. Het was alsof er een stoffig doosje openging, waarin roerende en oprechte complimenten al heel lang lagen te wachten om gegeven te...
Wat maak je uit
Zondagavond, ik erger me aan Tegenlicht. De verhouding tussen mens en natuur wordt benaderd door technocraten en boze boswachters. Alsof natuur een ding is waar we ons gelijk in moeten bevechten. Natuurfilosoof Matthijs Schouten spreekt als enige met liefde over onze...
Mis met mij
Ik werd laatst benaderd door iemand die begeleid wilde worden, maar niet wist wat haar vraag was. Wel was ze kort geleden tot het inzicht gekomen dat er ‘nog van alles mis’ met haar was, na een stevig gesprek met iemand die ze hoog heeft zitten. Haar...
Je kunt kiezen
Mijn dochter van 10 kan er heel vaak niets aan doen. Het waren anderen, die haar gisteren moedwillig links lieten liggen. Ze had van de juf geen tijd gekregen om haar appel op te eten. Ze had geprobeerd een afspraakje te regelen, maar iedereen was al bezet. Daar kon...
Labyrinth
‘The only thing we have to decide is what to do with the time that is given to us.’ Dat zei Gandalf tegen een moedeloze Frodo, in Lord of the Rings. Wij, publiek van het programma DOOD, staan op een open plek in het bos en worden met deze vraag een labyrinth...
Werkplaats van weerstand en oordeel
De dood in het Amsterdamse Bos, opnieuw. Dertig zielen vinden hun weg naar het Bostheater. Vanavond luisteren we naar verhalen en zingen we mantra’s. Dat is hard werken voor mij, want bij het zingen van mantra’s moet ik langs een dikke muur van weerstand. Ik sta oog...
Zweten op een afscheid
Zaterdagavond, een open veldje in het Amsterdamse Bos. Ik sta een graf te graven, samen met een stuk of tien mensen die ik niet ken. We verrichten rouwarbeid, zoals dat heet. Rouwarbeid betekent meters maken, moeite doen, tijd besteden, aandacht geven aan dat waar we...
Gaan voor goud
Vorige week was ik in gesprek met iemand die van haar baas een opleiding mocht gaan doen. Daar was ze in haar nopjes mee, ze wist alleen niet wat ze moest kiezen. Ze vertelde over een managementopleiding die ze had gezien - die sloot in theorie goed aan bij haar...
Je eigen natuur
In de tuin van de plek waar ik soms zing, spint de processierups. Een border vol planten is ingepakt met iets wat lijkt op gesponnen suiker. Het oogt macaber, verstikkend en indrukwekkend perfect. ‘Net kunst,’ zegt een voorbijganger vrolijk. Interessant. Is kunst een...
Doodgewoon Death-café
Afgelopen zondag dronk ik thee en praatte ik over de dood, met wildvreemde mensen. Alhoewel, vreemd? Dat viel wel mee. Een van de conclusies na afloop was namelijk dat we in de basis allemaal één zijn. Allemaal bang, allemaal geraakt, allemaal levend en allemaal op...
De zuivere uitdaging
Een kopje koffie met mijn favoriete beelddenker, Annita van Betuw, ontwerpster van mijn logo en dat van een prachtig nieuw project: een begeleidingsiniatief voor mantelzorgers van mensen die thuis gaan sterven. Dat onderwerp geeft onmiddellijk een diepteboost aan onze...
Het verdingen van je drift
Vanochtend, toen ik mezelf op mijn harloopschoenen even leeg liet lopen in de polder, kwam ik een vogelaar tegen. Dat het een serieuze vogelaar was, kon je zien aan zijn grote telelens, zijn donkergroene buitenmens-tenue, zijn appeltjeswangen en zijn lichte loopneus....