door Jesse Boon | okt 5, 2025
Tien dagen geleden overleed mijn vader. Aan een langdurig ziekbed kwam in alle hevigheid een einde. Hij had alles aangegrepen om zo lang mogelijk bij ons te blijven, maar kon uiteindelijk niet anders dan het hoofd laten rusten. Het afscheid was intens en verdrietig....
door Jesse Boon | okt 5, 2025
Afgelopen week zat ik tegenover iemand die een trui droeg waarop stond: Do Nothing Club. Kijkend naar die woorden, trok er opluchting door mijn lijf. Aha, dacht ik, dáár ben ik lid van. Wat is het toch heerlijk om ergens bij te horen. Mijn lijf tekende dit jaar...
door Jesse Boon | jan 3, 2025
Eens in de twee weken doe ik een inquiry met een fijne collega. Allebei twintig minuten. In die twintig minuten bereiken we een bepaald waarheidsniveau. Zij op haar poefje, ik op de mijne. Vanochtend was ik niet alleen getuige van haar onderzoek, maar ook van het...
door Jesse Boon | okt 2, 2024
Het is een prachtige tocht in Noorwegen. Een wandeling van twintig kilometer, hoog de bergen in. Het is koud, de zon schijnt en ik ben fit. De eerste kilometers loop ik op spierkracht en opwinding. Warmdraaien, stijgen, ritme vinden. Mensen passeren, foto’s maken,...
door Jesse Boon | jul 22, 2024
Afgelopen tijd schreef ik meerdere blogs die ik niet heb gedeeld. Ik had de moed niet. Voelde me te kwetsbaar, onzeker, soms een beetje alleen. Vanochtend vroeg, bij een duik in het meer, vroeg ik me af of het woord ‘moed’ iets met ‘moeder’ te maken heeft. Dat zou ik...
Recente reacties