Mijn dochter van 10 kan er heel vaak niets aan doen. Het waren anderen, die haar gisteren moedwillig links lieten liggen. Ze had van de juf geen tijd gekregen om haar appel op te eten. Ze had geprobeerd een afspraakje te regelen, maar iedereen was al bezet. Daar kon zij toch niets aan doen. En wat was ik een rotmoeder, toen ik zei dat ze dat wel kon. Wat een heks.

Veelgevraagd
Dat het leven soms veel van je vraagt, is niet iets wat ik haar gun. Het liefst zie ik haar in wat zij het liefste doet: oeverloos dromen, urenlang knutselen, verhalen vertellen, toneelstukken regisseren en overal heel lang over doen. Als het aan haar lag, vroegen we allemaal niets van haar en draaide de wereld een paar tandjes lager. Maar ze heeft het niet- en ook wel- voor het kiezen.

Mens blijven
Het is een van de grotere uitdagingen van het leven: hoe zorg je voor jezelf, in relatie tot de wereld om je heen? Hoe blijf je mens, in deze veeleisende en turbelente samenleving? Hoe krijg je jezelf voor het voetlicht en verwerf je daarmee een betekenisvolle plek? Een plek waarin je persoonlijke vrijheid ervaart, maar waarin je ook kunt delen? Het zijn vragen die mij nog dagelijks bezig houden. En gelukkig maar. Toeval bestaat niet, ik kan kiezen.

Niet-stand
Regelmatig ervaar ik dat mijn eigen beweging bedolven raakt onder de eisen die de omgeving aan mij stelt (of doe ik dat zelf?). Dan verlies ik contact met wat me eigenlijk gelukkig maakt: mezelf kunnen leven, in verbinding met anderen. Dan zucht en klaag ik en verdwijn ik langzaam in de niet-stand. Niet lukken, niet willen, niet geloven, niet waard zijn. Wie kent het niet?
De weg voor jezelf vrij maken, lijkt soms een grotere opgave dan gebukt gaan onder zorgen. Het vraagt er namelijk om dat je gelooft in je eigen kracht, je uniciteit, je eigen bijdrage aan het grotere geheel. Het vraagt erom dat je jezelf serieus neemt en in twijfel durft te trekken. Dat je tevoorschijn durft te komen. Dat je kijkt naar wat jij nodig hebt. Dat je durft te vallen en weer op kunt staan. En dat je kunt kijken naar je ‘niet-stand’: naar alles wat je ervan weerhoudt om in beweging te komen, naar alles waar anderen de oorzaak van zijn. Wat is je verhaal?

Licht
Ik vroeg mijn dochter wat ze wilde, waar ze blij van werd. Ze pruttelde nog dat het erg zou helpen als haar broertje niet zo druk zou doen- het duurde even voor ze uit haar ‘niet’-stand kwam. Maar toen brak er een beetje licht door. Ze rechtte haar rug, er verscheen een glimlach. Ze wilde wel groentesoep maken. Ze wilde naar de Tina-musical. Ze wilde een ziekenhuis maken voor haar knuffels. En daar begon ze meteen mee.

Ben jij nieuwsgierig naar het verhaal van je niet-stand, en welke perspectieven daarachter schuil gaan? Ik begeleid je graag!