Prachtige Amerikaanse documentaire over de vervorming van jongens en mannen, die hun ware identiteit achter een masker verstoppen omdat er voor hun zachte binnenkant geen ruimte meer is. Presteren, niet voelen, wijven scoren en geweld gebruiken – dat is de code. Langzaam worden ze hun masker. Tot de bom barst. Dat is een tragedie, maar ook een opluchting. Het leven kan beginnen.

Niemand kan zonder maskers door het leven. Ik heb er ook een paar. Laatst zag ik mezelf op een foto, met mijn typische stralende ‘de beuk erin’-glimlach. Het is ogenschijnlijk een prachtig plaatje, maar ik zag ook iets anders. Dat ik weer erg mijn best sta te doen, bijvoorbeeld. Dat ik altijd de moed erin sta te houden. Altijd enthousiast, altijd optimistich, altijd beschikbaar. Een levenskunstenaar.

Maar natuurlijk is dat best hard werken. En waarom toch? Het antwoord weet ik wel en ik veroordeel mezelf niet. Ik heb een hoop aan dat masker te danken. Ik ben trots op mijn gedrevenheid, mijn daadkracht, mijn geduld en mijn doorzettingsvermogen. Mijn masker helpt me om weinig uit de weg te gaan, ook al tril ik soms van binnen als een rietje. Bovendien: je hebt geen leven als je altijd je kwetsbare zelf loopt te zijn, we zijn niet ingericht op al die schaduwkanten.

Maar het is wel fijn om het verschil te weten tussen je masker en je eigen gezicht. Het is ook fijn dat je zo naar een ander kunt kijken. Wat je ziet is niet altijd wat je hebt. Maar het allerfijnst is toch wel dat je je masker af kunt zetten, daar waar je veilig of geliefd bent. Hallo allemaal, ik ben Jesse.

The Mask You Live In is te zien op Netflix.