Zomer 2016, we maken ons op voor de Route du Soleil. Want als iedereen het doet, zal het wel een goed idee zijn. We rennen ons maandenlang het vuur uit de sloffen voor onze jaarlijkse uitlaatbeurt. We gaan de vrijheid tegemoet- natuurlijk wel goed verzekerd- en vinden onszelf terug in een meute. Steeds moeilijker is het om die ene, authentieke en volmaakte bestemming te vinden. Alles lijkt al ontdekt te zijn. Waar is het avontuur?
Vakanties zijn te gek en ik doe mee met de grote vlucht. Dit jaar gaan we naar het Noorden, op zoek naar de wildernis. Bevers, elanden, vissen, vuur stoken en bessen plukken in je blote kont- dat is wat we willen. Ik ben benieuwd of we onszelf terug gaan vinden in dit beeld. En of dan alles volmaakt is.
Ik kijk vaak naar mensen. Daar hou ik van. Ik herken de jacht op ontspanning, het verlangen naar vrijheid, alles vergeten, helemaal aankomen in het hier en nu, het zoeken naar innerlijke rust. Eindelijk is het zover, we gaan. Het grote bijkomen kan beginnen. Eindelijk aandacht voor elkaar, eindelijk weer ervaren wie je nou zelf eigenlijk was. En als dit lukt, bloeien we op. Maar meestal duurt het zo kort. Te kort om vast te kunnen pakken. Het vervliegt weer als we thuis zijn.
Ik geniet ook erg van niksen en bijkomen is noodzaak in ons hectische bestaan. Maar iets in dit hele circus heb ik altijd onbevredigend gevonden. Ik had altijd het gevoel dat echte kwaliteit van leven zich pas aan het eind van de vakantie openbaarde, of soms zelfs daarna. Want als de ergste moeheid uit mijn lijf was, begon de creativiteit te stromen. Dan kreeg ik zin om te gaan ondernemen, kon ik meer genieten van contact en kreeg ik heldere ideeën. En dat was meestal als het tijd was om te gaan. Kans verkeken, het avontuur moest wachten. Misschien op een volgende vakantie.
Thuiskomen bij jezelf, open kunnen staan voor je omgeving, je eigen ritme vinden, genieten van de rijkdom van het leven: het is onze menselijke natuur. Het is ook zo zonde dat we ons hiervan onthouden door steeds weer terug in de hamstermolen te stappen. Maar ja, iedereen doet het.
Ik ga tegenwoordig voor het permanente vakantiegevoel. Niet door niks te doen, maar door te leven vanuit mijn eigen bron. Misschien is dat wel de grootste uitdaging die er is: vinden wat jij te doen hebt. Jezelf toestaan om te genieten van wie je bent en wat je doet. Niet als al het andere gedaan is, maar nu. Wat heb je te verliezen? Het avontuur wacht.
Recente reacties